ευόροφος

εὐόροφος, -ον (Α)

αυτός που έχει καλή οροφή, που στεγάζεται καλά («εὐορόφους θαλάμους» Σχόλ. Λυκόφρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Χαλαρό σύνθετο < ευ + -οροφος < όροφος (πρβλ. αν-όροφος, τετρ-όροφος). Τά σύνθετα τού -οροφος γράφονται κανονικώς με -ω- (πρβλ. τριώροφος, χρυσώροφος, πολυώροφος)].